“Οι Ηλίθιοι” του Νιλ Σάιμον σε διασκευή του Σωτήρη Σαμπάνη
παίζουν
Φλορίκα: Βαλίνα Ριζάκη
Βιολέτα: Κάλλια Παπαδάκη
Ολίβια: Μαρία Δαδούτη
Λέων Τολτσίνσκι: Ελβίρα Σακκούδη
Σνέτσκυ: Χρύσα Μπολάκη
Τούντορ: Κατερίνα Δρετάκη
Σλόβιτς: Βασίλης Σηφάκης
Μίσκιν: Μάνος Παπαδάκης
Γιέντσνα: Σοφία Μαυροειδή
Δικαστής: Βασίλης Σηφάκης
Δρ. Ζουμπρίτσκυ: Αντώνης Φθενός
Λένυα Ζουμπρίτσκυ: Μαρία Προμπονά
Σοφία Ζουμπρίτσκυ: Βάσω Μαραυγάκη
Γκρέγκορ Γιουσέκεβιτς: Βαγγελιώ Βουλελάκη
Χωροφύλακας: Δημήτρης Καλογεράκης
Σκηνικά: Όλη η ομάδα
Μουσική επιμέλεια:
Αλέξανδρος Καρακωνσταντάκης
Χρύσα Μπολάκη
Μάνος Παπαδάκης
Ελβίρα Σακκούδη
Μαρία Προμπονά
Ελένη Γιαμαλάκη
Τεχνική υποστήριξη: Ειρήνη Παρασύρη
Αφίσα: Μαρία Προμπονά
Σκηνοθεσία-διδασκαλία: Ελένη Γιαμαλάκη
Οι Ηλίθιοι του Κουλιέντσικοφ θα μπορούσε να είναι…’’μια μεγάλη πόλη, μια τεράστια χώρα κι ολόκληρος ο πλανήτης, θα μπορούσε…’’ Κι όταν η καταστροφική ηλιθιότητα, εξαπλώνεται σαν επιδημία, τότε ποιο θα μπορούσε να είναι το αντίδοτο;
Η γνώση.Η γνώση είναι έρωτας, πάθος, απελευθέρωση. Η γνώση σε βγάζει από την προκατάληψη. Η γνώση σε οδηγεί στην αυτογνωσία και στην αυτοεκτίμηση. Η γνώση είναι σκοπός, δεν είναι μόνο μέσο για να φτάσουμε στο σκοπό. Είναι αυταξία!
Το φετινό μας έργο, λοιπόν, δεν είναι εγκώμιο στην ηλιθιότητα αλλά εγκώμιο στη γνώση. Στη γνώση που γεννιέται από την έμφυτη περιέργεια να μάθουμε τα πάντα γύρω μας: ‘’πώς γεννιόμαστε, ποιος είναι ο σκοπός της υπάρξεως του ανθρώπου…’’
Όμως, τα φτερά αυτής της περιέργειας συχνά τα ψαλιδίσουμε πολύ νωρίς εμείς οι δάσκαλοι, ‘’από την αγωνία και την ανυπομονησία’’ μας να βγάλουμε την ύλη στον δοσμένο χρόνο, από την εμμονή να μεταδώσουμε τα «χρήσιμα», από τον θυμό μας που δεν τα μαθαίνουν έτσι, όπως εμείς θέλουμε! Το αποτέλεσμα; Η απώθηση και η άρνηση της γνώσης. Η καταβύθιση στην άγνοια και την προκατάληψη. Η αναπαραγωγή στερεοτύπων. Εντέλει, η ηλιθιότητα ενός κόσμου που κολυμπάει στην πληροφορία, που έχει πρόσβαση στη γνώση όσο ποτέ άλλοτε, που είναι εξαρτημένος από τη γνώση όσο ποτέ άλλοτε.
Ελένη Γιαμαλάκη
Φιλόλογος – Υπεύθυνη της θεατρικής ομάδας
Οι ηθοποιοί μιλούν για την ομάδα μας, το έργο και τους ρόλους
Βαγγελιώ Βουλελάκη
Το έργο μού λέει ότι δεν πρέπει να το βάζω κάτω και να συνεχίζω σε ό,τι κάνω παρά τις δυσκολίες. Έτσι και με το ρόλο μου, παρόλο που από την αρχή μου άρεσε κι έχω δουλέψει πολύ, κάποιες φορές ήθελα να τα παρατήσω. Όμως όταν θέλεις κάτι πολύ πρέπει να πολεμάς και στο τέλος θα τα καταφέρεις. Εγώ είμαι ο Γκρέγκορ και παίζω τον κακό της υπόθεσης, έχει εξυπνάδα και πλούτο και δε φοβάται τίποτα.
Μαρία Δαδούτη
Παρόλο που εκ πρώτης όψεως το έργο μπορεί φαίνεται ελαφρό, δίνει σημαντικά μηνύματα με χιουμοριστικό τρόπο, και είναι αρκετά σύγχρονο. Εγώ υποδύομαι… θυμήσου… θυμήσου, γαμώτο! Α, το βρήκα! Είμαι η Ολίβια. Δασκάλα. Από την αρχή τη φανταζόμουν λίγο χαζούλα και αφελή. Το μόνο που ψάχνει είναι η αγάπη. Μ’ αρέσει πολύ η αθωότητα και η ξεγνοιασιά της. Ήταν όμως αρκετά δύσκολο να μπω πραγματικά στον ρόλο και να γίνω Ολίβια.Η ομάδα πάντα με κάνει να νιώθω ως μέρος ενός συνόλου που «δουλεύει» για να επιτευχθεί κάτι μαγικό. Όλες οι δυσκολίες ξεχνιούνται, μόλις τα φώτα της πλατείας σβήσουν κι αρχίσει η παράσταση.
Κατερίνα Δρετάκη
Μέσα από το έργο θέλουμε να μεταδώσουμε στο κοινό το μήνυμα ότι δεν πρέπει να επηρεαζόμαστε από εξωτερικούς παράγοντες και να πιστεύουμε ό, τι λένε οι άλλοι για μας.Ο ρόλος μου είναι ο μοναδικός έξυπνος και αντιστασιακός στο χωριό των ηλιθίων. Ο Τούντορ επιλέγει τη σάτιρα για να αντισταθεί ανάμεσα στους ηλίθιους. Ο ρόλος αυτός ταιριάζει στην προσωπικότητά μου και γι’ αυτό μου αρέσει. Το γεγονός ότι είναι άνδρας με δυσκόλεψε λίγο. Ήταν μια καταπληκτική χρονιά φέτος για την ομάδα μας.
Δημήτρης Καλογεράκης
Αυτό που κρατάω από το έργο είναι ότι δεν πρέπει να πιστεύουμε κανέναν, που προσπαθεί να μας πείσει ότι είμαστε ηλίθιοι, γιατί το τι πραγματικά είμαστε το ξέρουμε μόνον εμείς και πηγάζει από μέσα μας. Ο καθένας πρέπει να πιστεύει στον εαυτό του και στις δυνάμεις του.Εγώ υποδύομαι τον χωροφύλακα. Από την αρχή μου φάνηκε ωραίος και αστείος ρόλος. Το παίζει σκληρός και «τσαμπουκάς» αλλά στην πραγματικότητα είναι δειλός. Χαίρομαι που βρίσκομαι για μια ακόμα χρονιά σε αυτή την ομάδα, με την οποία έκανα τα πρώτα μου βήματα στο θέατρο. Όλα τα παιδιά είναι εξαιρετικά και τα αγαπώ πάρα πολύ. Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου την κα Γιαμαλάκη που μας δίνει την ευκαιρία να συμμετέχουμε σε μια τέτοια θεατρική διαδικασία.
Βάσω Μαραυγάκη
Το έργο μας δείχνει ότι δεν πρέπει να κρίνουμε τους ανθρώπους από την πρώτη εντύπωση. Επίσης υπογραμμίζει τη σημασία της ανατροφής των παιδιών στη διαμόρφωση της συμπεριφοράς και του χαρακτήρα τους. Έτσι για παράδειγμα ανακαλύπτουμε ότι η «ηλιθιότητα» του Κουλιέντσικοφ οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο μεγάλωσαν οι κάτοικοί του.
Ο ρόλος μου είναι αυτός της Σοφίας. Η Σοφία είναι ένα αφελές κορίτσι με μεγάλα όνειρα. Θέλει να γνωρίσει τον έρωτα, την αγάπη, την ελευθερία. Δεν έχει έγνοιες και σκοτούρες. Έτσι, ο ρόλος αυτός με βάζει σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο. Μου δείχνει ότι ακόμα κι αν κάποιος φαίνεται ηλίθιος έχει το δικό του τρόπο σκέψης. Και πως ο έρωτας κάνει το αδύνατο δυνατό.
Σοφία Μαυροειδή
Το έργο αυτό λέει ότι κανείς δεν πρέπει να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης ακόμα κι αν είναι λίγο αφελής. Εγώ θα ήθελα να τονίσω ότι κανείς δεν είναι ηλίθιος εκτός και αν το πιστέψει ο ίδιος και ότι δεν χρειάζεται να είσαι ίδιος με τη μάζα αλλά να διατηρείς τη μοναδικότητά σου ως πρόσωπο.
Ο ρόλος μου είναι η Γιέντσνα. Πουλάει διάφορα άχρηστα πράγματα π.χ. λουλούδια για ψάρια. Τη φαντάστηκα σαν μια πλανόδια πωλήτρια σε λαϊκή, που δεν ξέρει καλά-καλά τι πουλάει αλλά είναι χαρούμενη, παρόλα όσα συμβαίνουν.
Η ομάδα μας είναι πολύ φιλική, συνεργάζεται άψογα και εμπνέει εμπιστοσύνη σε όλα της τα μέλη. Έτσι κι εγώ έχω γίνει πιο συνεργάσιμη κι έχω πιο πολλή αυτοπεποίθηση.
Χρύσα Μπολάκη
Το έργο φαίνεται παράλογο αλλά με έκανε να συνειδητοποιήσω πόσο πολύ μας επηρεάζουν οι ταμπέλες που μας βάζουν οι άλλοι. Αυτό που θέλω να μείνει στους θεατές είναι ότι μπορούμε να πετύχουμε ό, τι επιθυμούμε.
Εγώ υποδύομαι τον βοσκό Σνέτσκυ. Ήταν ο πρώτος ρόλος που με έλκυσε και έκανα ό,τι μπορούσα για να τον κατακτήσω. Επίσης μου δίνει ένα plan b σε περίπτωση που αποτύχω στις πανελλήνιες.
Αγαπώ πολύ την ομάδα μας. Σε κάθε πρόβα ένιωθα πάνω απ’ όλα ο εαυτός μου και ξεχνούσα τα πάντα. Ευχαριστώ τη Μαρία και τη Βάσω που με μύησαν στη θεατρική. Ελπίζω να περάσετε τόσο
καλά, όσο περάσαμε και εμείς στις πρόβες. Και να γελάσετε, ε… και να προβληματιστείτε και λίγο.
Κάλλια Παπαδάκη
Το έργο μας εκτός από το ότι είναι κωμικό, σου δίνει τη δυνατότητα να σκεφτείς πως δεν είσαι αυτό που σου λένε οι άλλοι, ούτε καν αυτό που νομίζεις εσύ, αλλά ότι πρέπει να ανακαλύψεις ποιος πραγματικά είσαι.
Εγώ είμαι η Βιολέτα! Μάλλον…Από την αρχή αυτός ο ρόλος ήταν ο αγαπημένος μου και χαίρομαι που τον πήρα. Έχει τσαχπινιά! Οι δασκάλες είναι μια κατηγορία από μόνες τους. Αυτό που με δυσκόλεψε, ήταν πως έπρεπε να ξεπεράσω κάθε ντροπή, να απελευθερωθώ.
Το να ανήκεις σε μια τέτοια ομάδα σε εκπληρώνει συναισθηματικά και αποτελεί ένα διάλειμμα από τις έγνοιες και την καθημερινή ρουτίνα.
Μάνος Παπαδάκης
«Οι ηλίθιοι» μου λένε ότι μπορεί κάποια πράγματα που νομίζουμε, απλά να είναι η γνώμη μας, να μην τα βλέπουμε καθαρά, με αποτέλεσμα να μας εκμεταλλεύονται.
Εγώ είμαι ο ταχυδρόμος Μίσκιν. Μου αρέσει που είναι τόσο χαζός και μοιράζει τα γράμματα όπως του έρθει στο χωριό. Με δυσκόλεψε κάπως να το παίζω τελείως χαζός.
Είναι ωραία εμπειρία να συμμετέχω στην ομάδα. Μου αρέσει, γιατί δε με νοιάζει να κάνω κάπως αστεία πράγματα.
Μαρία Προμπονά
Κατάρες υπάρχουν μόνο αν τις πιστεύετε. Δεν είναι κανείς ηλίθιος! Ή μπορεί να είμαστε όλοι, αν το καλοσκεφτούμε!
Ο ρόλος μου είναι η Λένυα, η μαμά της Σοφίας και γυναίκα του γιατρού-τον λάτρεψα από την πρώτη ματιά, ειδικά για τον τρόπο που ξύνει τα χέρια του, όταν νιώθει αμηχανία! Μου αρέσει η τρέλα αυτής της γυναίκας, η υστερία της, το πώς αφήνει τον εαυτό της να εκφράζεται με αθωότητα, με αφέλεια. Έτσι τη φαντάστηκα, και αυτό που μου αρέσει σε αυτήν, είναι ταυτόχρονα και αυτό που με δυσκόλεψε. Είναι πολύ δύσκολο να είσαι πάνω στη σκηνή! Γιατί, ενώ είναι εύκολο να δημιουργήσουμε τη «δική μας γλώσσα» με αστεία που μόνο εμείς καταλαβαίνουμε και γελάμε, το ζητούμενο είναι αυτό να περάσει και στο κοινό, να το καταλάβει.
Βαλίνα Ριζάκη
Το έργο μας όχι μόνο μπορεί να σε διασκεδάσει αλλά σε προτρέπει να έχεις αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση. Γιατί όσο πιστεύεις ότι είσαι «ηλίθιος», όπως σου λένε κάποιοι, τόσο μένεις εγκλωβισμένος και δεν μπορείς να απελευθερωθείς, ώστε να γίνεις αυτός που πραγματικά μπορείς.
Είμαι η Φλορίκα… Σίγουρα. Μια τσαχπίνα δασκάλα. Ο ρόλος αυτός με τράβηξε αμέσως, καθώς μαζί με τα κορίτσια ταιριάζουμε ακριβώς στους ρόλους.
Με ενθουσιάζει η ζωντάνια της και φυσικά έχει πλάκα και να την παρακολουθείς και να την υποδύεσαι.
Το αστείο είναι πως όλοι έχουμε επηρεαστεί τόσο από τους ρόλους μας, που μιλάμε στην καθημερινή μας ζωή με ατάκες από το έργο. Οι πρόβες και η ομάδα μάς βοήθησαν πολύ να γνωρίσουμε καινούρια άτομα, να ξεπεράσουμε ντροπές και φόβους.
Ελβίρα Σακκούδη
Αυτό που μου έμαθε το έργο μας είναι ότι, πολλές φορές ακόμη και αν είμαστε ειδικοί σε κάποιο θέμα, πρέπει να ακούμε τη γνώμη των άλλων, γιατί στο τέλος μπορεί να ανακαλύψουμε ότι είχαμε λάθος εξαρχής. Όσες σπουδές και αν έχει κάποιος, δεν είναι παντογνώστης και κάποτε μπορεί κι ένας «ηλίθιος» να του βάλει τα γυαλιά.
Εγώ είμαι ο Λέων…Δεδομένου ότι είναι άνδρας – κι εγώ προφανώς όχι – ήταν σχετικά δύσκολο να τον προσεγγίσω. Παρατηρούσα πολύ τον πατέρα μου, τον αδερφό μου και τους φίλους μου, ώστε να αφομοιώσω τον τρόπο με τον οποίο κινούνται, μιλάνε κ.λ.π. Αυτό που μου αρέσει στον Λέοντα είναι ότι, παρόλο που έκανε ένα μεγάλο ταξίδι, για να καταλήξει στο χωριό των ηλιθίων, συνεχίζει να είναι αισιόδοξος και προσπαθεί να τους σώσει.Παρά τις κατά καιρούς εντάσεις, περνάμε καλά στην ομάδα και κάνουμε κάτι που μας αρέσει. Το θέατρο μας προσφέρει μια έξοδο διαφυγής, κι έναν τρόπο αποφόρτισης από την καθημερινότητα. Η φετινή ομάδα κάνει ακόμα πιο όμορφη αυτή την εμπειρία.
Βασίλης Σηφάκης
Η θεατρική ομάδα με έκανε να ανακαλύψω πολλά για τον εαυτό μου. Μου έμαθε ότι το θέατρο είναι ένας τρόπος να εκφραστώ, ότι μπορώ να τα καταφέρω, να συνεργαστώ και να δεθώ με διαφορετικά άτομα σε λίγο χρονικό διάστημα, γιατί έχουμε έναν κοινό στόχο και θέλουμε να τον ολοκληρώσουμε με επιτυχία.
Το έργο είναι πολύ σύγχρονο. Αν το καλοσκεφτείτε, ό,τι συμβαίνει στο Κουλιέντσικοφ, το συναντάμε και στην καθημερινή ζωή. Όμως για να το ανατρέψουμε χρειάζεται ένα καλομελετημένο σχέδιο, όπως έκανε ο Λέων.
Εγώ έχω δύο ρόλους: του δικαστή και του Σλόβιτς-χασάπη. Ο δικαστής εκτελεί ευσυνείδητα τα καθήκοντά του και ο χασάπης προσπαθεί να επιβιώσει μέσω του μικρού μαγαζιού του. Και οι δύο μου αρέσουν, γιατί είναι ρεαλιστικοί και εκφράζουν, ο καθένας με τον τρόπο του, τον πολίτη- θύμα που επηρεάζεται και συνθλίβεται από την καθημερινή πραγματικότητα. Το μόνο που με δυσκόλεψε ήταν ότι ζορίστηκα μέχρι να ενταχθώ και να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις του κάθε ρόλου.
Αντώνης Φθενός
Πραγματικά, το έργο μας μεταφέρει στον θεατή αλλά και σε εμάς ένα μάθημα ζωής. Από την αρχή μας κέντρισε το ενδιαφέρον. Ο ρόλος που υποδύομαι είναι ο γιατρός Ζουμπρίτσκυ, με τον οποίο πιστεύω ότι έχω πολλά κοινά. Πιο πολύ σε αυτόν μου αρέσει το ενδιαφέρον που έχει για την οικογένειά του, παρ’ όλη την ηλιθιότητά τους. Παρά τις δυσκολίες, πιστεύω ότι το τελικό αποτέλεσμα θα είναι μαγικό.